Daha vakit var diye yazmadığımız şiirlerdi kaldılar ... Yüzümüzden gelip geçti, ilk gençliğin fener alayları, yeni yetme arkadaş çetesi dağıldı artık, büyümenin konaklama yerlerinde, nice ihanete uğradık, Ayrıldı yollar ... Ömrümüzü koyduğumuz şeylerdi ki, dört yöne dağıldılar. Daha vakit var diye, dönüp de bir gün kaldığımız yerden, hepsini birden yaşarız sandık. Oysa emanetmiş bizim sandıklarımız içlerinde kilitli kalmış onca şeyle günü geldi, aldılar. Nasıl kullanılacağı bilinmeyen anlardı, Sonuna dek yaşamaktan korkup da kaçtığımız. yerini ve anlamını bulmayı beklerken, çürüdü gitti içimizde. saklı duygularımız. Şimdi yabancı bakışlara bir şey söylemeyen, karalama defterleri, bulanık anılar rüzgara, ateşe, suya yazılmış gençliğin solgun güncesi. Biz ne zaman büyüdük, onlar ne zaman yetim kaldılar ? Tutulan güneşlerin altında, yollar geçildi. Dönüş yok artık o duyarlığa yaşarken ve yazarken yarım kalmış şiirler, yarım kaldılar.
Murathan Mungan
aycan'a
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder